MY PA SE HANDE ...

DAARDIE HANDE

My pa se hande was grof en groot –

ñ boer se hande.

Hande wat kon wérk en kon vasvat,

daardie hande had stille krag.

 

Maar so was sy hande ook teer en sag,

die fynste en mooiste uit ñ ruwe stuk hout  kon hy optower,

wanneer hy my kop ampers ‘omhels’ met daardie hande en

sy growwe duime met teerheid my trane wegstreel,

was die seer sommer weer onbenullig.

 

So was daardie hande die voorbeeld van vele :

van bid –

saamgevou in gebed op sy Bybel,

is daardie hande in my onthou gegraveer;

van gee –

daardie hande was óóp vir sy medemens;

van eerstes en vertroue –

my eerste fietstrap, my eerste see-swem,

daardie hande  het my áltyd gevang,

maak nie saak hóé skeef die lewe my gegooi het nie.

 

Daardie hande was ook die eerstes van ñ man

wat ñ deur vir my oopgemaak het,

ñ stoel vir my uitgetrek het.

van heelmaak en genees –

want wanneer ek gebreek gevoel het,

het hy my stukke opgetel en weer heel laat voel.

 

So het hy ook menige siektes en einas van ons,

sy kinders, en ook die buurt se dierekinders

met teerheid en empatie behandel.

                van troos  -

want wanneer die onafwendbare tóg moes gebeur,

het daardie hande teer vertroos.

                Van versorg, voorsien en beskerm –

Want daardie hande kon wérk, hárd werk,

en hy was ‘n meester met die swaard en sweep.

 

Ek draai my vandag toe in my verlang want op hierdie Vadersdag wens ek -

kon ek maar nog één keer daardie hande sien vou in gebed,

daardie hande sien biltong fyn-fyn kerf,

daardie hande voel sluit om myne

om nog één keer my die mooi van die veld te wys ...

maar

daardie hande is nou stil in gebed gevou op sy bors,

daardie hande het moeg geword,

daardie hande het die vreug van sy arbeid volbring.

 

Nou word daardie hande omvou deur sy Maker

om vir hom die mooi van die hemel te wys.

 

Geseënde en gelukkige Vadersdag, Pappa